„Elsa G. Vilmundardóttir“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m |
Jók miklu við |
||
Lína 1:
'''Elsa
Foreldrar hennar voru Vilmundur Guðmundsson vélstjóri frá Hafnarnesi við Reyðarfjörð (f. 3.9.[[1907]], d. 21.10.[[1934]]) og Guðrún Björnsdóttir saumakona frá Fagurhóli í Austur-Landeyjum (f. 26.10.[[1903]], d. 10.2.[[1975]]). Á þriðja aldursári flutti Elsa með foreldrum sínum frá Eyjum til [[Siglufjörður|Siglufjarðar]] en þar drukknaði faðir hennar skömmu síðar. Eftir það fór hún til móðurforeldra sinna í Fagurhóli í V-Landeyjum og var hjá þeim meðan þau lifðu en fór síðan með móðursystur sinni að Bollakoti í [[Fljótshlíð]] og var þar til heimilis uns hún fluttist til móður sinnar í Reykjavík 12 ára gömul.
Elsa stundaði nám við Stokkhólmsháskóla árin [[1958]]-[[1963]] og var fyrst íslenskra kvenna til að ljúka háskólanámi í jarðfræði og því fyrsti kvenjarðfræðingur landsins. Á námsárum sínum vann hún á sumrin við ýmis jarðfræðistörf á vegum [[Raforkumálaskrifstofan|Raforkumálaskrifstofunnar]], mest þó að jarðfræðirannsóknum við fyrirhugaða [[Búrfellsvirkjun]]. Áhugi hennar beindist fljótt að jarðfræði [[Tungnáröræfi|Tungnáröræfa]], hinum miklu og stórdílóttu hraunum sem þar þöktu landið, að móberginu og að hinum stóru gjóskugígunum. Jarðfræði Tungnáröræfa varð verkefni hennar til lokaprófs.▼
Þegar hún kom heim frá námi árið 1963 hóf hún fljótlega aftur störf hjá Raforkumálaskrifstofunni, síðan hjá [[Orkustofnun]], þegar hún varð til árið [[1967]]. ▼
== Nám ==
▲Elsa
== Starfsferill ==
▲Þegar hún kom heim frá námi árið 1963 hóf hún fljótlega aftur störf hjá Raforkumálaskrifstofunni, síðan hjá [[Orkustofnun]], þegar hún varð til árið [[1967]]. Þar vann hún síðan uns húbn fór á eftirlaun 2004.
Árið [[1977]] birtist þekktasta rannsóknarskýrsla Elsu [[Tungnárhraun]] sem var mikið tímamótaverk og er enn hin merkasta heimild um þessi hraun. Árið 1980 var gerður samningur milli Orkustofnunar og [[Landsvirkjun]]ar um samræmda jarðfræðikortlagningu á vatnasviði Þjórsár ofan Búrfells og var Elsa umsjónarmaður þess verks. Kortin komu út á árabilinu 1983-1999 og hafa síðan verið grundvöllur allra jarðfræðirannsókna á þessu svæði.
Á þessum árum var lagður grunnur að því mikla verki sem Elsa vann enn að er hún lést, þ.e. kortlagningu móbergs í eystra gosbeltinu.
Elsa stundaði rannsóknir víðar svo sem að kortlagningu móbergs og hlýskeiðshrauna norðan Vatnajökuls, á fornu lónseti að [[Fjallabak]]i og [[gjóskuflóð]]um samfara forsögulegum [[Heklugos]]um. Hún skrifaði einnig um vísindarannsóknir
Lengst munu jarðfræðikortin líklega halda minningu hennar á lofti innan fræðanna. == Félagsstörf ==
Elsa G. Vilmundardóttir lét að sér kveða í félagsmálum:
*Félagi í Soroptimistaklúbbi Kópavogs og formaður hans 1977-1979
*Sat í stjórn Náttúruverndarsamtaka Suðvesturlands.
*Stifnfélagi í Heilsuhringnum, sat þar í stjórn frá 1977 og var varaformaður um árabil
*Formaður Starfsmannafélags Orkustofnunar (SOS) 1983-1985.
*Stofnfélagi í[[Jarðfræðafélag Íslands|Jarðfræðafélagi Íslands]] og formaður þess árin [[1986]]-[[1990]].
*Félagi í Oddafélaginu og í stjórn þess 1991-2002
*Sat í stjórn Kópavogsdeildar Rauðakross Íslands 2000-2003 og í stjórn Víkurdeildar Rauðakrossins frá 2004 og til dauðadags.
== Fjölskylda og heimilishagir ==
Á námsárunum giftist Elsa eftirlifandi eiginmanni sínum [[Pálmi Lárusson|Pálma Lárussyni]] verkfræðingi sem lengi vann hjá Almennu verkfræðistofunni. Þegar þau komu heim frá námi í Svíþjóð settust þau fyrst í Reykjavík en fluttu svo að í Hrauntungu í Kópavogi Þar bjuggu þau til 2004 en fluttu þá heimili sitt að [[Kaldrananes]]i í Mýrdal. Þau Pálmi eignuðust tvö börn, Vilmund og Guðrúnu Láru.
| |||