„Nóta (tónlist)“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m robot Bæti við: tr:Nota (müzik) |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 3:
Þessar tíðnir endurtaka sig í svokölluðum [[yfirtónar|yfirtónum]] (þ.e.a.s [[yfirtónaröðin|yfirtónröðinni]]) þar sem sveiflutíðnin margfaldast. Þ.a. ef A er 442 Hz er fyrsti tónn í yfirtónaröðinni a (A áttund ofar) 884 Hz og e` (fimmund ofar) annar tónninn í yfirtónaröðinni 1326 Hz. Með því að tvöfalda tíðni nótu fær maður nótuna áttund ofar. (Arnold Schoenberg; ''Harmonielehre''. 2001)
Í vestrænni tónfræði er sveiflutíði nótna oftast táknað með bókstafarunu frá A til G (eða H, útskýring neðar), sem endurtekur sig bæði upp og niður. Þessar sjö nótur eru nú skilgreindar vísindalega sem ákveðin hlutföll af sveiflutíðni nótunnar A.
Annað algengt nafnakerfi fyrir nótur er svokallað [[solfege]] kerfi. Þar er [[grunntónn]] lags kallaður [[Do]], óháð sveiflutíðni hans. Aðrar nótur eru svo lagaðar að gildi grunntónsins, og eru kallaðar [[Re]], [[Mí]], [[Fa]], [[So]], [[La]] og [[Tí]].
Lína 26:
* 11. hálfnóta: Físís, G, Ases
* 12. hálfnóta: Gís, As
==Tenglar==
| |||