„Bendir“: Munur á milli breytinga

Eitt af því sem margir eiga í erfiðleikum að skilja er notagildi Bendlabenda. T.d. er ekki hægt að skilgreina þá beint í nýrri forritunarmálum (eins og [[C_Sharp |C#]]). [[C_Sharp |C#]] notar hinsvegar bendlabenda mjög mikið en gerir það fyrir mann á "bak við tjöldin". Og er maður íÍ raun að gera svipaða hluti með því að nota [[Tilvísunarfæribreyta| Tilvísunarfæribreyturtilvísunarfæribreytur]]. En ef skoðað er dæmi hér fyrir neðan, sem lýsir því hvernig bendillbendir er sendur í fall, þá ætti mikilvægi bendlabenda að vera ljós.

Í [[C (forritunarmál)|C]] eru bendar táknaðar með "*" tákni framan við nafn breytunnar í skilgreiningunni:

Svo gefum við bendinum gildi með því að láta hanahann vísa í minnishólf upphaflegu breytunnar. "&" táknið er [[einundaraðgerð]] (unary operator) sem skilar minnishólfi breytunnar sem á eftir henni fylgir.

Ef við viljum prenta út eða nota stakið í bendlinumbendinum þurfum við að afvísa hann. Það er gert með því að setja "*" táknið fyrir framan breytuna.

x *= 2; // ( hægt væri að skrifa sömu línu sem x = x * 2; )

(*x) *= 2; // Munið að með því að setja stjörnuna fyrir framan x erum við að fá aðgang að gögnunum sem eru í minnishólfinu

Ástæðan fyrir því að fyrri breytan inniheldur enn töluna 8 er sú að breyta sjálf var ekki send inní fallið heldu bara gildið á henni (þ.e. talan 8).

Svo tvofaldartvöfaldar það fall innihald þessaþess minnishólfs fyrir okkur.

Það sem skiptir líka máli hér er að þegar kallað er í fyrra fallið er gerttekið afrit af tölunni 8 og hún er send inn í fallið. En þegar kallað er í seinna fallið eru ekki gerðtekið afrit af gögnunum heldur er bara staðsetningin á minnissvæðið send í fallið. Bendar geta því skipt miklu máli uppávarðandi minnisnotkun/hraða forrits, og þá sérstaklega ef verið er að vinna með stórt safn (t.d. senda stórannstóran [[Klasi (forritun)| klasa]] yfir í fall, eða renna í gegnum langannlangan lista og hvert stak hans er sent í fall).