„Hákonar saga Hákonarsonar“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Skúmhöttur (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
Skúmhöttur (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Hákonar saga Hákonarsonar''' (eða '''Hákonar saga gamla''') er ævisaga [[Hákon gamli|Hákonar gamla]] [[Noregskonungar|Noregskonungs]], og jafnframt saga [[Noregur|Noregs]] á þeim árum sem hann fór með völd. Hákonar saga er varðveitt í mörgum handritum, sem bendir til að hún hafi verið vinsælt rit. Hún er í raun og veru framhald af [[Böglunga sögur|Böglunga sögum]].
Höfundur ''Hákonar sögu'' var [[Sturla Þórðarson (sagnaritari)|Sturla Þórðarson]] sagnaritari. Sturla var var leiðtogi [[Sturlungar|Sturlunga]] um það leyti sem Íslendingar gengu Noregskonungi á hönd, 1262, og hafði hann fallið í ónáð hjá Hákoni gamla. Sturla fór þá til Noregs til þess að freista þess að sættast við konung. Þegar þangað kom var Hákon í herför í [[Orkneyjar|Orkneyjum]], og fór Sturla þá á fund sonar hans, [[Magnús lagabætir|Magnúsar lagabætis]]. Magnús konungur tók Sturlu kuldalega, en Sturlu tókst að vinna hylli hans, sjá ''Sturlu þátt'' í [[Sturlunga saga|Sturlunga sögu]]. Þegar fregnir bárust til Noregs af fráfalli Hákonar, haustið 1263, fékk Magnús Sturlu til að setja saman sögu föður síns. Þetta var að mörgu leyti vandasamt verk, því að í sögunni er m.a. sagt frá valdabaráttu Hákonar og [[Skúli jarl|Skúla jarls]], en ekkja Hákonar og móðir Magnúsar var dóttir Skúla; hún var þá enn á lífi.
Sturla styðst bæði við frásögn greinargóðra manna, og einnig ýmis skjöl og bréf. Stundum verður sagan smásmugulega nákvæm, en oft tekst höfundinum nokkuð upp, svo sem þegar hann segir frá æskuárum konungs, krýningu hans o.fl. Sturla gerir sér títt um að lýsa ýmiss konar ytri viðhöfn, sem hefur greinilega verið í hávegum höfð við hirðina.
''Hákonar saga'' er mikilvægasta heimildin um sögu Noregs frá [[1217]], þegar Hákon gamli komst til valda, til [[1263]], þegar hann andaðist. Í sögunni er einnig nokkuð sagt frá atburðum á [[Ísland]]i og í öðrum löndum þar sem Hákon átti ítök.
| |||