„Djákninn á Myrká“: Munur á milli breytinga

Djákninn hafði boðið Guðrúnu til jólagleði[[jól|jóla]][[Gleði (veisla)|gleði]] en daginn fyrir það lést hann af slysförum er brú ein hrundi undan honum og hesti hans. Daginn eftir kemur þó maður ríðandi á hesti og sækir Guðrúnu og átti Guðrún erfitt með að greina andlit hans þar sem tungl óð í skýjum og dró ýmist frá eða fyrir. Á leiðinni voru þau bæði þögul en er þau komu til [[Hörgá]]r mælti djákninn: