„Neikvæð neitunarregla“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Thijs!bot (spjall | framlög)
Cessator (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Lína 36:
Gefum okkur að forsendurnar séu sannar. Ef Jón er morðinginn, þá verður hann að eiga öxi; og það er staðreynd að Jón á ekki öxi. Hvað leiðir af þessu? Að hann var ekki morðinginn.
 
Það er mikilvægt að hafa í huga að þegar röksemdafærsla er [[Gild röksemdafærsla|gild]], þá, ''ef'' forsendurnar eru sannar, er röklega nauðsynlegt að niðurstaðan sé líka sönn, ''ef'' forsendurnar eru sannar. Gefum okkur að við komumst að því að það sé ekki í raun satt að ef Jón sé morðinginn, þá verði hann að eiga öxi; kannski komumst við að því að hann gat fengið öxi lánaða hjá einhverjum öðrum. Það þýðir að fyrri forsendan er ''ósönn''. En það þýðir hins vegar ekki að röksemdafærslan sé ''ógild'', enda er það áfram satt að ''ef'' forsendurnar væru sannar (og í þessu tilviki eru þær það ekki af því að við breyttum dæminu), þá ''yrði'' niðustaðan að vera sönn líka. Röksemdafærsla getur verið gild þótt forsendur hennar séu ósannar. Með slíkum röksemdafærslum, það er að segja þar sem að minnsta kosti ein forsenda er ósönn, er hægt að fá út ósanna niðurstöðu þótt röksemdafærslan sé gild.
 
''Modus tollens'' röksemdafærslur urðu alræmdar þegar austurríski vísindaheimspekingurinn [[Karl Popper]] notaði slíka röksemdafærslu í tillögu sinni að svari við [[Tilleiðsluvandinn|tilleiðsluvandanum]].
 
==Heimild==