„Æ“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
mEkkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 5:
tuttuguasti og áttundi í því [[færeyska stafrófið|færeyska]] og tuttugasti og sjöundi í því [[danska stafrófið|danska]], [[norska stafrófið|norska]] og [[gamla enska]] [[stafróf]]inu. Má rekja uppruna þess til þess að [[munkur|munkar]] sem unnu við [[endurskrifun]] á [[bók]]um skeyttu gjarnan „[[A]]“ og „[[E]]“ saman í einn staf til þess að spara pláss, finna má dæmi um þetta í gömlum [[latnesk rit|latneskum ritum]].
Í [[Alþjóðlega hljóðstafrófið|alþjóðlega hljóðstafrófinu]] táknar hann [[tvíhljóði|tvíhljóðann]] [ai] í [[íslenska|Íslensku]], tvíhljóðann [εa] eða sérhljóðann [a] í [[Færeyska|færeysku]], [[sérhljóði|sérhljóðann]] [ɛ] í [[danska|dönsku]] og [[norska|norsku]] sem táknar þar sama [[hljóð]]ið og [[Ä]] í [[sænska|sænsku]] og [[þýska|þýsku]].
Æ og æ eru í [[Unicode]] og [[ISO 8859-1]] táknaðir með [[kóðapunktur|kóðapunktunum]] 198 og 230 eða C6 og E6 eins og það er skrifað í [[sextándarkerfi]]nu.
|