Munur á milli breytinga „Skortstaða“

 

== Dæmi ==

Jón er þess fullviss að verð [[hlutabréf]]a í Vogun vinnur hf. sé við það að falla. Hann snýr sér til Sigurðar sem á hlutabréf í félaginu og fær 1000 hlutabréf að láni. Jón selur strax bréfin sem á núverandi [[gengi]] eru að [[verðmæti]] 1.000.000.- [[króna]]. Hlutabréfin falla um 20% og Jón kaupir þessi 1000 bréf aftur en núna greiðir hann aðeins 800 krónur fyrir bréfið eða samtals 800.000.- Bréfunum skilar hann aftur til Sigurðar en mismuninum á sölu- og kaupverði, 200.000.- krónum heldur hann eftir.

 

== Alger skortstaða ==

 

== Áhætta ==

 

Sem dæmi um vel heppnaða skortstöðu má taka [[Northern Rock]] [[banki|bankann]] í [[Bretland|Bretlandi]]. Í [[febrúar]] [[2007]] var gengi hlutabréfa í bankanum 12,5 [[pund]]. Fjárfestar voru þá þegar farnir að spá verðfalli bréfanna vegna hugsanlegs lausafjárvanda í kjölfar tapaðra útlána til húseigenda í [[Bandaríkjunum]]. Í [[september]] 2007 féll gengið undir 2 pund. Talið er að allt að þriðjungur hlutafjár bankans hafi þá verið bundið í skortstöðum og hagnaður fjárfesta af þeim hafi verið meira en 1 [[milljarður]] punda.

 

== Á Íslandi ==

Í sumum löndum eru skortstöður bannaðar með [[lög]]um eða þeim settar strangar skorður. Svo er ekki á [[Ísland]]i. Þó er ekki vitað til þess að þeim sé mikið beitt í íslensku [[fjármálalíf]]i. Hugsanleg ástæða fyrir því kann að vera sú að eðli málsins samkvæmt þarf sá sem lánar hlutabréfin að vera [[langtímafjárfestir]] sem trúir á verðhækkun til langs tíma en er ekki að eltast við [[skammtímasveiflur]] í hlutabréfaverði. Slíkir fjárfestar á Íslandi eru fyrst og fremst [[lífeyrissjóður|lífeyrissjóðir]] og aðrir [[stofnanafjárfestir|stofnanafjárfestar]] sem ekki mega taka þátt í skortstöðum samkvæmt lögum.