„Kópavogsfundurinn“: Munur á milli breytinga

Sagnir um að Bjelke hafi hótað [[Íslendingar|Íslendingum]] með herliði til að neyða [[Íslendingar|Íslendinga]] til að samþykkja Erfðahyllinguna komust í hámæli eftir að tveir minnismiðar fundust í kistu [[Jón Sigurðsson|Jóns Sigurðssonar]] sem sögðu frá því að [[Brynjólfur Sveinsson]] biskup hefði andmælt þessari löggjöf en [[Hinrik Bjelke|Bjelke]] minnt hann á hermennina og að [[Árni Oddsson]], lögmaður hafi tárfellt við undirskriftina. Þessari harmasögu var slegið upp í [[Þjóðólfur|Þjóðólfi]] í miðri [[sjálfstæðisbaráttan|sjálfstæðisbaráttu]] Íslendinga. Ekkert í samtímaheimildum bendir hins vegar til annars en að hér hafi verið um annað að ræða en formlegt samþykki á ''fait accompli'', þ.e. að samþykkt [[Alþingi]]s á lögum konungs hafði um langt skeið áður verið sjálfvirk. Annálar minnast Kópavogsfundarins helst fyrir það að eftir undirskriftina var haldin mikil og vegleg veisla með flugeldasýningu og fallbyssuskotum.