„Saga Kópavogs“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Lína 2:
 
== Frumbýlisárin ==
Í landi Kópavogs voru við upphaf 20. aldar að finna nokkur býli, Kópavogur og Digranes voru ríkisjarðir sem voru í útleigu til bænda, á Vatnsenda var líka búskapur.

Á kreppuárunum upp úr 1930 tók ríkisstjórnin Kópavogs- og Digranesjarðirnar úr leigu og skipti niður í smærri einingar, nýbýli og leigulönd. Samkvæmt lögum nr. 25/1936 gátu þeir sem höfðu nóg efni og ekki áttu þegar býli sótt um nýbýli og hafið þar búskap að veittu samþykki nýbýlastjóra.
 
Nýbýlajarðirnar voru í mýrlendi í [[Fossvogur|Fossvogsdal]]. Þær þurfti að ræsta fram og þurrka og var það gert í [[atvinnubótavinna|atvinnubótavinnu]] árin 1935-36.
 
Sækja þurfti verslun, þjónustu og menntun til Reykjavíkur. Skólabörn tóku Hafnarfjarðarstrætó til Reykjavíkur þar sem flest fóru í [[Austurbæjarskóli|Austurbæjarskóla]], [[reiðhjól]] voru mikið notuð til að ferja fólk og vörur frá og til Reykjavíkur.
 
Árið 1950 hafði 10 nýbýlalöndum og 146 smábýlalöndum verið úthlutað úr landi Digraness og 198 smábýlum úr landi Kópavogs.
 
=== Vegaþörf ===
[[1935]] var lagður vegur til austurs frá Hafnarfjarðarvegi til að þjónusta komandi nýbýli. Lýður Jónsson vegaverkstjóri gaf veginum svo nafnið Nýbýlavegur sem stendur enn. Efnið í veginn var flutt með hestvögnum og verkfærin voru hamrar, sleggjur, handborar og [[dínamít]].
 
Ofan Nýbýlavegar voru leigulöndsmábýli sem voru ætluð til garðræktar, þó mátti byggja á þeim sumarbústaði. Flestir þeirra urðu þó að ársíbúðum enda húsnæðisskortur í [[Reykjavík]]. Fyrsta þéttbýlið í Kópavogi myndaðist því meðfram Nýbýlaveginum.
 
Vorið [[1940]] kom breski herinn til Íslands og vinna við vegalagningu og annað lagðist að mestu af þar sem atvinnubótavinnu þurfti ekki lengur með. Alls höfðu þá verið lagðir 7,76 km af vegum:
*Nýbýlavegur 2,7 km
*Álfhólsvegur 1,5 km
*Hlíðarvegur 1,5 km
*Kársnesvegur 1,7 km
*Urðarbraut 0,36 km
 
Að auki hafði Fífuhvammsvegur verið til staðar 3 km að lengd en í eigu Seltjarnarneshrepps. Kópavogslandið var nú á gráu svæði, Reykvíkingar vildu ekki leggja meira fé til vegagerðar enda landið í eigu Seltjarnarneshrepps, hreppsnefnd þar sagðist hins vegar ekki geta ráðið við vegagerð í Kópavogi.
 
[[Framfarafélag Kópavogs]] var stofnað [[19. maí]] [[1945]], það skilaði inn skýrslu og tillögu til ríkisins um hvernig best væri að verja fjárveitingu alþingis til vegalagningar, og mælti með lagningu Kópavogsbrautar enda þar 60 lönd og 20 hús.
 
1946 voru haldnar hreppsnefndarkosningar í Seltjarnarneshreppi og komust Kópavogsbúar í meirihluta. Þeir þrýstu mjög á að fá margfalt hærri fjárveitingar til vegagerðar en náðu ekki fram nema hluta þess.
 
== Heimildir ==