„Dulritun“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
mEkkert breytingarágrip
m "hasha" != hakka; spurning hvað er góð þýðing á hash samt, md5 er t.d hash algoritmi, þannig að bara er hægt að dulkóða í "aðra áttina"
Lína 3:
Dulkóðun á sér langa sögu og hefur framþróun hennar aðallega átt sér stað beint eða óbeint í tengslum við stríðsrekstur. Fyrstu dulmálin voru einföld hliðrunardulmál sem byggjast á því að hverjum staf í texta er hliðrað um ákveðið bil í [[Stafrófið|stafrófinu]] og verður textinn þar með óskiljanlegur. Auðvelt reyndist þó að brjóta þessi dulmál og hefur þróun dulmála leitt af sér mun þróaðri aðferðir til að fela upplýsingar. Dulmál eru í notkun á hverjum degi og notfæra sér margir þá tækni án þess að gera sér grein fyrir því. Þannig eru tengingar í örugga miðla s.s. heimabanka yfirleitt dulkóðaðar. Einnig hafa önnur almennari samskipti sífellt farið að nýta sér dulkóðun, t.d. er hægt að sækja sér viðbót við ýmis [[spjallforrit]] s.s. [[GAIM]] sem dulkóðar samtöl milli fólks.
 
Dulkóðun má kannski skipta í tvo grófa hluta, annars vegar dulkóðun sem byggir á því að [[Hökkun|hakka]]"hasha" texta sem er þá ekki hægt að ná til baka. Þó þesskonar dulkóðun (dulkóðun í eina átt) virki við fyrstu sýn ónytsamleg er raunin önnur, t.d. nota mörg forrit einnar áttar dulkóðun til að geyma [[lykilorð]], þar sem dulkóðuð lykilorð eru borin saman, en sjálft lykilorðið er ekki geymt. Þannig getur kerfisstjóri sem hefur aðgang að dulkóðuðu lykilorðunum ekki komist að því hver upprunalegu lykilorð notendana voru.
 
Hinn hlutinn af dulkóðun byggir á dulkóðun í báðar áttir, þ.e. hægt er að dulkóða og af–dulkóða skilaboð. Nýleg þróun í þessum efnum er notkun svokallaðrar public/private dulkóðunar, sem byggir á því að tveir lyklar mynda par. Annar lykillinn (public lykilinn) er notaður til að dulkóða skilaboðin en hinn (private lykilinn) er notaður til að afdulkóða þau. Ekki er svo hægt að finna annan lykilinn út frá hinum með nútíma tækni nema búa yfir afar fullkominni tölvutækni og hafa mjög langan tíma (nokkur hundruð ár) til að eyða í verkið.