„Helíos“: Munur á milli breytinga

'''Helíos''' var í [[Grísk goðafræði|grískri goðafræði]] sólargoð sem er talið líklegt að borist hafi frá [[Asía|Asíu]] til [[Grikkland hið forna|Grikklands]]. Hann hélt þar ólíkt mörgum öðrum goðum náttúruþýðingu sinni óbreyttri.

 

 

Á hverjum degi flytur hann goðum og mönnum dagsljósið. Ekur hann á gullnum vagni afmarkaða braut um himinhvolfið. Fjórum eldfnæsandi gæðingum beitir hann fyrir vagn sinn. Hefur hann ferð sína í austurátt frá [[Eþíópía|Eþíópíu]] og lýkur henni í vesturátt á eynni ''Þrinakíu'' ([[Sikiley]]), eins og segir í ''[[Ódysseifskviða|Ódysseifskviðu]]''. Sú eyja var það land, sem Grikkir þekktu þá vestast. Um næturskeiðið siglir Helíos á gullnökkva yfir Ókeansstraum til austursins, þar sem hann á sér veglega höll.

Með [[Klymene]], dóttur [[Ókeanos]]ar, átti Helíos son, er [[Faeþón]] (= sá skínandi) hét. Er hann var frumvaxta, gekk hann fyrir föður sinn í sólarhöllinni og beiddist þess að fá leyfi til að aka sólarvagninum einn dag. En sveininn skorti afl til að stjórna hinum flugólmu gæðingum. Svifu þeir of nærri jörðinni, og lá við sjálft, að hún brynni upp í loga sólar. Til að afstýra frekari ófarnaði laust [[Seifur]] Faeþón reiðarslagi, og steyptist hann niður í fljótið [[Eridanos]]. Systur hans grétu hann, uns þær urðu að öspum, en tár þeirra að rafi. [[Ovidius]] segir snilldarvel frá þessu í ''Myndbreytingunum'' (''Metamorphoses'').

 

 

==Heimildir==