„Klassísk skilyrðing“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Heiða María (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
Heiða María (spjall | framlög) mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Klassísk skilyrðing''' er einföld tegund náms. Fyrstur til að lýsa slíku námi var [[Ivan Petrovich Pavlov]], nóbelsverðlaunahafi í [[lífeðlisfræði]].
Í
Frægasta dæmið um þetta eru án efa [[hundar Pavlovs]]. Ef kjötduft er sett á tungu hunda mun munnvatnsframleiðsla þeirra aukast ósjálfrátt. Kjötduftið er því í þessu tilfelli óskilyrt áreiti og munnvatnsframleiðslan óskilyrt svar. Ef ljós er kveikt eða bjöllu er hringt (hlutlaust áreiti) áður en kjötduftið er gefið parast ljósið eða bjölluhljómurinn við kjötduftið og verður að skilyrtu áreiti. Þegar ljósið eða bjallan eru birt ein og sér vekur það upp skilyrt svar, það er munnvatnsframleiðsla hundanna eykst, og það án þess að þeim sé gefið kjötduftið.
|