„Skúli jarl Bárðarson“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
|||
Lína 4:
Skúli reyndi að gera tilkall til ríkisins en varð ekki að ósk sinni og [[Hákon gamli|Hákon Hákonarson]] var tekinn til konungs. Skúli sat í [[Niðarós]]i og stýrði þriðjungi ríkisins á móti konungi en þar sem konungurinn var aðeins tólf ára stýrði Skúli í raun öllu ríkinu fyrstu árin. Þegar [[Snorri Sturluson]] var í Noregi 1218-1220 var Skúli líklega á hátindi valdaferils síns og þeir Snorri urðu vinir og bundust traustum böndum. Þegar Snorri fór heim gaf jarlinn honum skip og margar aðrar stórgjafir en Snorri orti í staðinn kvæði um jarl og konung þegar heim kom.
Þegar Hákon konungur varð fullveðja dró smátt og smátt úr valdi Skúla og líkaði honum það illa. Samband þeirra Hákonar hafði verið ágætt framan af en fór versnandi, ekki síst eftir að Hákon flutti aðalaðsetur sitt suður til [[Ósló]]ar. Þó var reynt að bæta tengsl þeirra með því að Hákon gekk að eiga Margréti, dóttur Skúla og konu hans Ragnhildar Jónsdóttur, árið [[1225]].
Eftir 1230 jókst ósættið á milli Skúla og Hákonar konungs enn þótt mikið væri reynt til að sætta þá og árið 1236 var hann settur út úr ríkisráðinu en var árið eftir gerður að hertoga, fyrstur Norðmanna. Þá var líka ákveðið að hann ætti ekki lengur að stýra þriðjungi landsins en fengi þó þriðjung allra skatttekna. Þetta sætti Skúli sig ekki við og í nóvember 1239 lét hann hylla sig konung á [[Eyraþing]]i þótt menn erkibiskups reyndu að koma í veg fyrir það og hann væri [[bannfæring|bannsunginn]] fyrir vikið.
| |||