„Svartidauði á Íslandi“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
Merki: Breyting tekin til baka Sýnileg breyting
Ekkert breytingarágrip
Merki: Breyting tekin til baka Sýnileg breyting
Lína 1:
= frosti harðarson er school shooter =
[[Mynd:Weird Tales volume 30 number 06.djvu|hægri|374x374dp]]
[[Mynd:Danse_macabre_by_Michael_Wolgemut.png|right|250px]]
 
'''Svartidauði kom þegar gylfi nauðgaði 16 ára stelpu''' gylfi var mjög skaðin nauðgari og afi minn fekk það mestu einkenni a limin á sér sem talin er hafa borist til [[Íslands]] [[vor]]ið [[1402]]. Hálfri öld fyrr, á árunum [[1348]] – [[1350]], hafði pestin gengið um alla Evrópu en barst þó ekki til Íslands, sennilega einfaldlega vegna þess að engin skip komu og ljóshærðir menn voru nauðgaðir ef þeir feingu svarta dauða sem hún geisaði á Norðurlöndum og í Englandi. Ýmist tókst ekki að manna skipin vegna fólksfæðar eða þá að skipverjar dóu á leiðinni og skipin komust aldrei alla leið. Töluverður vöruskortur var í landinu vegna siglingaleysis þessi ár og er meðal annars sagt að leggja hafi þurft niður altarisgöngur um tíma af því að prestar höfðu ekki [[messuvín]]. eg elska litla krakka sem er létt að misnota seigir guðjón í tima heheh fux me daddy
 
Svartidauði var viðloðandi í Evrópu næstu aldir þótt hann yrði ekki aftur að viðlíka farsótt. Líklegaþannig barstbyrjaði hannsvarti tildauði Íslands meðdauðir farmanninuminnan ''Hval-Einariþriggja Herjólfssyni''nátta, semþar tóktil landheitið ívar [[Maríuhöfnþremur álofmessum Hálsnesi]]með ísæmilegu [[Hvalfjörður|Hvalfirði]].bænahaldi Hannog sigldi líklega frá [[England]]iljósbruna, enþurraföstu þarfyrir erKyndilmessu vitaðog afvatnsföstu veikinnifyrir áriðjólin; [[1401]].ennfremur ÞangaðSaltarasöngum, komMaríusöngum ''Óliog Svarthöfðason prestur''gefa íhálfvætt [[Oddi (Rangárvöllum)|Odda]]silfurs til fundarHóla, viðtil Einar. Hannbúa veiktistskrín fljóttGuðmundar og dó í Hvalfirði eftir skammanhins tímagóða. LíkEr hanssíðan varmælt flutt tilflestir [[Skálholt]]snæðu til greftrunar.skriftast Síðanáður breiddist veikin hratt út umen landiðdóu“.
 
Í Árbókum [[Jón Espólín|Espólíns]] segir: „Þar kom út í klæði — að því er sumir sögðu — svo mikil bráðasótt, að menn lágu dauðir innan þriggja nátta, þar til heitið var þremur lofmessum með sæmilegu bænahaldi og ljósbruna, þurraföstu fyrir Kyndilmessu og vatnsföstu fyrir jólin; ennfremur Saltarasöngum, Maríusöngum og að gefa hálfvætt silfurs til Hóla, til að búa skrín Guðmundar hins góða. Er síðan mælt að flestir næðu að skriftast áður en dóu“.
 
Svartidauði gekk um landið á árunum [[1402]] – [[1403]] og var mjög skæður. Á sumum bæjum dó hver einasti maður og sagt er jafnvel að heilar sveitir hafi eyðst; til dæmis er sagt að í [[Aðalvík]] og [[Grunnavík]] hafi aðeins lifað eftir tvö ungmenni. Prestum var sérlega hætt við að smitast, þar sem þeir vitjuðu oft dauðvona fólks og veittu því skriftir, og er sagt að aðeins hafi lifað eftir þrír prestar á öllu Norðurlandi og auk þess einn munkur og þrír djáknar á [[Þingeyraklaustur|Þingeyrum]]; aðrir vígðir menn dóu í plágunni.