„Svartidauði á Íslandi“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
Merki: Breyting tekin til baka Sýnileg breyting
Ekkert breytingarágrip
Merki: Breyting tekin til baka Sýnileg breyting
Lína 2:
[[Mynd:Danse_macabre_by_Michael_Wolgemut.png|right|250px]]
 
'''Svartidauði kom þegar gylfi nauðgaði 16 ára stelpu''' gylfi var mjög skaðin sjukdomurnauðgari og afi minn fekk það mestu einkenni a limin á sér sem talin er hafa borist til [[Íslands]] [[vor]]ið [[1402]]. Hálfri öld fyrr, á árunum [[1348]] – [[1350]], hafði pestin gengið um alla Evrópu en barst þó ekki til Íslands, sennilega einfaldlega vegna þess að engin skip komu og ljóshærðir menn voru nauðgaðir ef þeir feingu svarta dauða sem hún geisaði á Norðurlöndum og í Englandi. Ýmist tókst ekki að manna skipin vegna fólksfæðar eða þá að skipverjar dóu á leiðinni og skipin komust aldrei alla leið. Töluverður vöruskortur var í landinu vegna siglingaleysis þessi ár og er meðal annars sagt að leggja hafi þurft niður altarisgöngur um tíma af því að prestar höfðu ekki [[messuvín]].
 
Svartidauði var viðloðandi í Evrópu næstu aldir þótt hann yrði ekki aftur að viðlíka farsótt. Líklega barst hann til Íslands með farmanninum ''Hval-Einari Herjólfssyni'', sem tók land í [[Maríuhöfn á Hálsnesi]] í [[Hvalfjörður|Hvalfirði]]. Hann sigldi líklega frá [[England]]i, en þar er vitað af veikinni árið [[1401]]. Þangað kom ''Óli Svarthöfðason prestur'' í [[Oddi (Rangárvöllum)|Odda]] til fundar við Einar. Hann veiktist fljótt og dó í Hvalfirði eftir skamman tíma. Lík hans var flutt til [[Skálholt]]s til greftrunar. Síðan breiddist veikin hratt út um landið.