„Pálmasunnudagur“: Munur á milli breytinga

'''Pálmasunnudagur''' er trúarleg [[hátíð]] [[Kristni|kristinna]] sem fellur á sunnudaginn fyrir [[Páskar|páskana]] og er fyrsti dagur [[dymbilvika|dymbilviku]]. Pálmasunnudagur er haldinn til minningar um innreið [[Jesús|Jesú]] í [[Jerúsalem]], þegar fólkið breiddi klæði sín á veginn og veifaði pálmagreinum til að fagna komu hans, en þannig var konungum fagnað á þeim tímum. <ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=2667282 Fróðleiksmolar um páskana; grein í Degi 1982]</ref> Í [[Kaþólsk kirkja|kaþólskum kirkjum]] og sumum [[Evangelísk-lúthersk kirkja|lúterskum]] fer fram pálmavígsla og helgiganga á þessum degi. Þá er pálmagreinum, eða greinum sem líkjast þeim, úthlutað til safnaðarins, og að lokum er helgiganga með söng. Þá eru sungin ævaforn lög, sem tilheyra þessari athöfn. Sumstaðar eru vígðu pálmagreinarnar, sem ekki ganga út, brenndar og askan geymd fram á næsta [[Öskudagur|öskudag]], en áður fyrr var henni stundum dreift yfir söfnuðinn. <ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=1321206 Pálmagangan í Péturskirkjunni; grein í Morgunblaðinu 1959]</ref>

 

{{Tilvitnun|''Sá mikli mannfjöldi, sem kominn var til hátíðarinnar, frétti degi síðar, að Jesús væri að koma til Jerúsalem. Þeir tóku þá pálmagreinar, fóru út á móti honum og hrópuðu: "Hósanna! Blessaður sé sá, sem kemur, í nafni Drottins, konungur Ísraels!" Jesús fann ungan asna og settist á bak honum, eins og skrifað er: Óttast ekki, dóttir Síon. / Sjá, konungur þinn kemur, / ríðandi á ösnufola. Lærisveinar hans skildu þetta ekki í fyrstu, en þegar Jesús var dýrlegur orðinn, minntust þeir þess, að þetta var ritað um hann og að þeir höfðu gjört þetta fyrir hann''.|Jóhannesarguðspjall 12;12-16}}