„Taras Sjevtsjenko“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
ArniGael (spjall | framlög)
Ný síða: {{Persóna | nafn = Taras Sjevtjenko | búseta = Rússneska heimsveldið | mynd = Taras_Shevchenko_1859_(zoom).jpg | myndastærð = 250px | myndatext...
(Enginn munur)

Útgáfa síðunnar 23. febrúar 2021 kl. 21:56

Taras Sjevtjenko (úkraínska:Тарас Шевченко) (6. mars 1814 – 10. mars 1861) var úkraínskt skáld, rithöfundur, listamaður og húmanisti. Hann er þjóðskáld Úkraínu og og frumkvöðull úkraínskra nútímabókmennta, sem átti upphafið að notkun úkraínsku tungunnar sem bókmenntamáls.

Taras Sjevtjenko
Fæddur6. mars 1814
Dáinn10. mars 1861
Störfskáld, rithöfundur, listamaður
Undirskrift

Taras Sjevtjenko var sonur serfabónda og ólst upp í neyð, en listrænir hæfileikar hans urðu til þess að landeigandinn Engelhart tók eftir honum og fór með hann í ferðalög sín. Í Pétursborg, með inngripi rússneska ljóðskáldsins Vasily Zhukovsky, var hann leystur frá þjónustulífi og nam við Listaháskólann undir stjórn Karls Bryulovs. Shevchenko var handtekinn í Kænugarði árið 1847 fyrir þátttöku sína í slavneska stjórnmálasamfélaginu Kyril og bræðralag Metodíusar. Hann var dæmdur til herþjónustu í Orenburg og síðar í virkinu í Novopetrovsk hinum megin við Kaspíahaf. Honum var ekki sleppt úr grimmri útlegð fyrr en 1857 en heilsu hans var þegar eytt. Hann andaðist fjórum árum síðar og var jarðsettur í borginni Kaniv við Danparfljóti.

Skáldskapur Shevchenko endurspeglar óhamingjusama sögu hans sjálfs og lands hans og markast af mannlegri hugsjón. Á vinsælan hátt söng hann af idyllískri náttúru Úkraínu, fyrrum frjálsa kósakkalífi og félagslegri eymd. Mesta epíska verk hans, Hajdamaki (1841), fjallar um kósakkauppreisnina hjá Danparfljóti árið 1768.

Hann er sérstaklega þekktur fyrir ljóðasögur sínar, þar sem örlög óhamingjusamra kvenna eru sungin, t.d. Katerina og Najmytsjka („ambáttin“), og fyrir hennar listilega endurunnu þjóðsögur, t.d. Rusalka („Vatnsmeyjan“).

Heimildir

Tenglar