„Habib Bourguiba“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
TKSnaevarr (spjall | framlög) |
||
Lína 32:
Árið 1935 var Bourguiba í fyrsta sinn handtekinn af frönskum stjórnvöldum fyrir aðild sína að sjálfstæðisbaráttunni. Hann sat oft í fangelsi og í útlegð næstu ár og varði meðal annars árum [[Seinni heimsstyrjöldin|seinni heimsstyrjaldarinnar]] í fangelsi í Frakklandi. Þrátt fyrir [[Orrustan um Frakkland|ósigur Frakka gegn Þjóðverjum]] og hernám Frakklands var Bourguiba þess fullviss að Þýskaland gæti ekki unnið styrjöldina og skipaði því stuðningsmönnum sínum að styðja útlegðarstjórn [[Frjálsir Frakkar|Frjálsra Frakka]] og starfa með henni á hans ábyrgð og í hans nafni.<ref name=samtíðin/> Þjóðverjar létu sleppa Bourguiba úr haldi árið 1942,<ref>{{Tímarit.is|''1015134''|''Sjálfstæðisbaráttan í Tunis''|útgáfudagsetning=20. febrúar 1952|blað=''Tíminn''|skoðað=4. júlí 2020}}</ref> fluttu hann til [[Róm]]ar og buðu honum að gerast leiðtogi túniskrar útlegðarstjórnar með þýskum stuðningi en Bourguiba hafnaði tilboði þeirra. Bourguiba sneri aftur til Túnis árið 1944 og hvatti þá landa sína til að styðja Frakka áfram í styrjöldinni.<ref name=svipmynd/>
Vegna stuðnings síns við Frakka var Bourguiba í sterkri stöðu eftir lok styrjaldarinnar. Hann fékk leyfi til að taka þátt í stjórnmálum á ný og Neo-Destour varð brátt sterkasti
Eftir sjálfstæði varð Túnis fyrst um sinn konungsríki og [[Múhameð 8. al-Amin]], sem hafði verið leppstjórnandi Frakka með titlinum ''[[bey]]'', varð konungur þess. Árið 1957 stóð Bourguiba hins vegar fyrir því að Túnis var lýst [[lýðveldi]] og Bourguiba varð sjálfur fyrsti forseti landsins.<ref name=tíminn1958/> Við upphaf stjórnartíðar sinnar átti Bourguiba einnig í valdabaráttu gegn öðrum leiðtoga Neo-Destour, [[Salah ben Youssef]], sem hneigðist lengra til vinstri og var hallur undir hugmyndir [[Gamal Abdel Nasser|Nassers]] Egyptalandsforseta um samheldni Arabaríkjanna.<ref name=tíminn1958/> Bourguiba greindi meðal annars á við Nasser og fylgismenn hans þar sem Bourguiba vildi viðhalda vinsamlegu sambandi við [[Vesturlönd]], sér í lagi við gömlu herraþjóðina Frakkland. Í valdabaráttunni varð Bourguiba yfirsterkari, sem leiddi til þess að Youssef flúði úr landi og hlaut hæli hjá stjórn Nassers í [[Kaíró]]. Þetta olli miklum kala í samskiptum Bourguiba og Nassers og Bourguiba sleit um skeið samskiptum við Egyptaland.<ref>{{Tímarit.is|''1318407''|''Búrgíba ræðst harkalega að Nasser''|útgáfudagsetning=17. október 1958|blað=''Morgunblaðið''|skoðað=7. júlí 2020}}</ref>
|