„Karl Adolf Verner“: Munur á milli breytinga

Í sem stystu máli er reglan sú að arftekin víxlandi ie. áherslna hélst enn á hljóðfærsluskeiðinu (fyrstu hljóðbreytingarinnar) og olli því að -p, -k og -t rödduðust í (í rödduðu umhverfi- væntanlega er átt við með þessu að forliggjandi lokhljóð séu mjúk líkt og í bróðir) í innstöðu (með innstöðu og framstöðu er einfaldlega átt við staðsetningu hljóðsins innan orðsins, í miðstöðu merkir þannig t.d. -ð í bróðir), ef áherslan lá ekki á undanfarandi sérhljóði og urðu -g, -ð eða -z. Og á þetta að útskýra hvers vegna brater verður bróðir en ekki bróþir.