„Lykt“: Munur á milli breytinga

'''Lykt''' er heiti á [[skynjun]] með [[þeffæri|þeffærum]] (''lyktarskynfærum''). Lyktin kemur til vegna [[rokgjörn efnasambönd|rokgjarnra efnasambanda]], sem breiðast út í [[andrúmsloft|andrúmsloftinu,]] oftast mjög útþynnt, og sem ''lyktarskyn'' [[dýr]]s nemur að mismiklu leyti. Þeffæri flestra dýra, þ.á m. [[maðurinn|mannsins]], eru í [[nef]]i. Margar [[jurt]]ir og [[ávöxtur|ávextir]] gefa frá sér lykt og flestir hlutir í náttúrunni og hinum manngerða heimi hafa einhvers konar lykt. Dýr nota lyktardreifingu til samskipta öllu meira en maðurinn, en þó er sannað að undirliggjandi viðtakar séu í huga mannsins sem vinna úr lykt til samskipta, sbr. til dæmis samskipti kynjanna. Ef einhver baðar sig sjaldan (er fábaðaður) lyktar hann oftast ekki vel. Hinsvegar e fhann baðar sig offt þá er hann talinn lykta vel.