„Rómargangan“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
TKSnaevarr (spjall | framlög) |
TKSnaevarr (spjall | framlög) m →Gangan |
||
Lína 38:
Þann 24. október 1922 lýsti Mussolini yfir fyrir framan 60.000 manns á flokksþingi fasista í [[Napólí]]: „Stefna okkar er einföld: Við viljum ráða yfir Ítalíu.“<ref>Carsten (1982), p.62</ref> Á meðan náðu svartstakkar, sem höfðu hertekið Pódalinn, stjórn á öllum hernaðarlega mikilvægum svæðum landsins. Þann 26. október gerði fyrrverandi forsætisráðherrann [[Antonio Salandra]] eftirmanni sínum, Luigi Facta, viðvart um að Mussolini hefði krafist afsagnar hans og hygðist nú gera atlögu á Róm. Facta trúði Salandra ekki og hélt að Mussolini yrði fús til að ganga friðsamlega í stjórn við hlið hans. Til að mæta ógninni sem stafaði af fasistaliðum sem söfnuðust nú saman fyrir utan Róm lagði Facta (sem hafði sagt af sér en ekki látið af embætti) fram neyðartilskipun þar sem lýst skyldi yfir umsátursástandi í Róm. Hann hafði þá rætt við [[Konungur Ítalíu|konunginn]] um aðferðir til að bæla niður ofbeldisaðgerðir fasista og taldi sig því eiga stuðning hans vísan.<ref>Chiapello (2012), p.123</ref> [[Viktor Emmanúel 3.|Viktor Emmanúel 3. konungur]] neitaði hins vegar að undirrita neyðarlögin.<ref>Carsten (1982), p.64</ref> Þann 29. október kallaði konungurinn Mussolini, sem naut stuðnings hersins, viðskiptastéttarinnar og hægrisinna, á sinn fund og skipaði hann forsætisráðherra Ítalíu.
Aðeins tæplega 30.000 menn tóku þátt í göngunni en konungurinn óttaðist að borgarastyrjöld kynni að brjótast út þar sem svartstakkar höfðu þegar náð stjórn á Pódalnum og
Mussolini lét í fyrstu sem hann gæti látið sér nægja að taka við ráðuneyti í ríkisstjórn sem Giolitti eða Salandra skyldu leiða en krafðist síðan forsætisráðherraembættisins.<ref>{{cite book|last=Lyttelton|first=Adrian|title=The Seizure of Power: Fascism in Italy, 1919–1929|year=2009|publisher=Routledge|location=New York|isbn=978-0-415-55394-0|pages=75–77}}</ref> Af ótta við átök gegn fasistum afhenti valdastéttin Mussolini því völdin og leyfði honum að koma á [[einræði]] eftir að sósíalistastjórnmálamaðurinn [[Giacomo Matteotti]] var myrtur þann 10. júní árið 1924. Matteotti hafði nýlokið við að skrifa verk undir titlinum ''Fasistar afhjúpaðir: Ár af fasískri harðstjórn'' þegar fasisti að nafni [[Amerigo Dumini]] myrti hann.
|