„Loki“: Munur á milli breytinga

Nú kallaði Loki saman æsi til að dæma í keppninni. Sá Loki að sonum Ívalda gekk vel, en Brokkur og Eitri voru nú þegar búnir með tvö djásn og þriðja glæsilegasta, mikill og fagur hamar, var næstum því kláraður. Loki vissi að með þessum hamar myndu Brokkur og Eitri sigra og var hann í klandri. Hinnsvegar vissi hann að til að klára hamarin þurfti smiðjan að vera á réttu hitastigi og Brokkur sá til þess með því að pumpa físibelg. Breytti Loki sér í stóra mýflugu og stakk hönd Brokks, en Brokkur hélt áfram að pumpa. Því næst stakk Loki hann á háls, Brokkur rak upp hvalaróp en hélt áfram að pumpa. Að lokum stakk Loki augnlok Brokks svo fast að úr því blæddi og Brokkur neyddist til að hætta að pumpa. Út af hitabreytingunni í Smiðjunni brotnaði handfangið á hamrinum sem Eitri tempraði.

 

 

Að lokum báru þeir fram mikinn hamar er þeir kölluðu [[Mjölni]] og færðu Þór. Með þessum hamri gat Þór kallað fram þrumur og eldingar og var hann þeirrar náttúru fæddur að þegar honum er kastað, snýr hann alltaf til baka í hendur þess sem kastaði. En handfangið var of stutt, af völdum klækjabragða Loka. Æsir voru sammála að Mjölnir væri besta gjöfin. Því sigruðu Brokkur og Eitri og þeir vildu nú Loka höfðinu styttri. En Loki leyndi á bragði "Þið getið átt haus minn, svo lengi sem skaðið engan part háls míns. Ég veðjaði höfði mínu, engu öðru!" sagði hann, og því hélt hann haus. En Brokkur, æfur yfir vanefndunum, saumaði munn goðsins lokaðan. Loki fékk að gjalda fyrir hrekk sinn á endanum, en Æsir fengu mikil djásn.