„Tilraun Meselsons og Stahl“: Munur á milli breytinga

ÞegarÁrið [[1953]] sýndu Watson og Crick leiddu í ljós árið [[1953]] að byggingubygging DNA-sameindarinnar sviparsvipaði til hringstiga, þar sem tveir andsamsíða [[kirni|kirnaþræðir]] vefjast hvor um annan og er haldið saman af [[vetnistengi|vetnistengjum]] líkt og væru þau rimar stigans, lögðu þeir fram tilgátu sem útskýrt gæti hvernig lífverur fara að því að afrita [[erfðamengi]] sitt villulaust á milli kynslóða. Tilgátan, sem þeir nefndu ''hálfgeymna afritun'' (e. ''semiconservative replication''), var á þá leið að við afritun væru þræðirnir tveir raktir hvor frá öðrum og þjónuðu sem sniðmát fyrir eigin afritun<ref>'''J. D. Watson og F. H. Crick'''. 1953. „The structure of DNA.“ ''Cold Spring Harbor Symposia on Quantitative Biology'' '''18''', 123-131.</ref> sem þá væri hálfgeymin vegna þess að dóttur-tvíþráðungarnir tveir sem myndast við afritunina innihéldu einn „gamlan“ þráð (sniðmátið) og einn „nýjan“ (afritið).