„Heljardalsheiði“: Munur á milli breytinga

[[Mynd:Hnjótafjall.jpg|right|thumb|Hnjótafjall fyrir miðju, Heljardalsheiði t.v, Skallárdalur og Unadalsjökull t.h..]]'''Heljardalsheiði''' er fjallvegur milli [[Eyjafjörður|Eyjafjarðar]] og [[Skagafjörður|Skagafjarðar]], nánar tiltekið milli [[Svarfaðardalur|Svarfaðardals]] og Heljardals, sem er afdalur út frá [[Kolbeinsdalur|Kolbeinsdal]] í Skagafirði. [[Heiði]]n er 865 m há, allgrýtt, illa gróin og lífseigar fannir á háheiðinni. Þar er Stóravarða á vatnaskilum. Há fjöll eru á báðar hendur, [[Heljarfjall]] (1.090 m) að sunnan en [[Hákambar]] (1.162 m) að norðan. Um fjögurra tíma ferð var talin vera á milli innstu bæja í Svarfaðardal og Kolbeinsdal. Heiðin hefur alla tíð verið fjölfarin, fyrrum var hún í þjóðbraut enda skemmsta leið til [[Hólar í Hjaltadal|Hóla]] fyrir alla þá sem áttu þangað erindi af Norðaustur- og Austurlandi. Símalínan sem lögð var frá [[Seyðisfjörður|Seyðisfirði]] til [[Reykjavík]]ur í upphafi 20. aldar var lögð yfir Heljardalsheiði. Bílvegur hefur hins vegar aldrei verið lagður um hana, þó er hún enn allfjölfarin bæði af gangandi fólki og ríðandi. Í aldanna rás hafa margir endað ævi sína á þessum fjallvegi. Veturinn [[1195]] hugðist [[Guðmundur góði Arason]], sem þá var prestur á [[Vellir|Völlum]] í Svarfaðardal, fara vestur yfir Heljardalsheiði ásamt með 15 förunautum sínum, körlum konum og börnum. Þá brast á stórhríð svo margir urðu úti en aðrir komust við illan leik til byggða ýmist í Kolbeinsdal eða Svarfaðardal. Guðmundur sjálfur lá úti um nóttina en slapp lífs ásamt með stúlkubarni sem honum fylgdi.▼