„Grímur Thomsen“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Asmjak (spjall | framlög)
Asmjak (spjall | framlög)
Lína 128:
Í einni af níðgreinunum um skáldskap Gríms Thomsen frá árunum 1880&ndash;90 er komist svo að orði: ''"Um það efni sækir enginn maður sannleika né vit til Gríms bónda á Bessastöðum"''.<br />
Ég hrökk við þegar ég las þessi orð fyrst. Því að í þessari grein er ekkert orð sagt, nema til hnjóðs eigi að vera og það virðist vaka fyrir höfundi, að lítið hafi lagst fyir Grím, doktorinn, legationsráðið, hofmanninn, að verða ''bóndi'' á Bessastöðum. En höfundur missir álíka marks og Danir gerðu á árunum, þegar þeir héldu að þeir gætu minkað Jón Sigurðsson með því að kalla hann ''"student Sigurdsson"''.<br />
''Grímur bóndi á Bessastöðum''. Þetta er með hljómmestu setningum í íslenskri sögu. Um þennan Grím, sem undir fimmtugt hvarf heim til Íslands, afsalaði sér embætti sínu og heimsborgalífiheimsborgaralífi og gerðist bóndi suður á Álftanesi, á óborna Íslendinga eftir að dreyma. Þeir munu sjá hann eins og honum hefur verið lýst fyrir mér, sitja við opinn ofninn, skara í glæðurnar og stara inn í glæðurnar. Í þessum glóðum sá hann fleiri forna stafi, gamlar minningar og torráðnar rúnir, en aðrir menn, sem honum voru samlendir.
</blockquote>
::::::--Sigurður Nordal, ''Grímur Thomsen'', Eimreiðin janúar 1923 bls. 13