„Sigurður Kristófer Pétursson“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
mEkkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 1:
[[Mynd:Sigurdur Kristofer Petursson.jpg|thumb]]
'''Sigurður Kristófer Pétursson''' ([[9. júlí]] [[1882]] – [[19. ágúst]] [[1925]]) var [[Sjálfmenntun|sjálfmenntaður]] fræðimaður og [[þýðandi]], en hann þýddi t.d. ''Hávamál Indíalands: Bhagavad-Gíta''. Hann var mikill málamaður, las norðurlandamálin öll, og talaði og ritaði [[Danska|dönsku]]. [[Enska|Ensku]] og [[Þýska|þýsku]] nam hann svo vel að hann gat lesið vísindarit á þeim málum, og talaði [[esperanto]] og orti á því máli. Sigurður Kristófer er þekktastur fyrir bók sína: ''[[Hrynjandi íslenskrar tungu]],'' en hún útskýrir með mjög sérstökum hætti hvernig skrifa má fallegra óbundið íslenskt mál. [[Sigurður Nordal]] las handritið yfir og benti á margt sem betur mátti fara.
 
Þegar Sigurður Kristófer var 14 vetra varð hann [[holdsveiki|holdsveikur]]. Tveimur vetrum síðar, árið [[1898]], tók [[Laugarnesspítali]] til starfa. Fékk hann þá vist þar og var hann einn af fyrstu sjúklingum sem þangað fluttust. Dvaldist hann þar til dauðadags. Sjúkdómur hans var hin svonefnda ''[[slétta holdsveiki]]''. Ekki varð séð að hún ágerðist hið minnsta seinni árin. Það sem mest þjáði hann var [[meltingarsjúkdómur]], en ekki holdsveiki. Sjúkdómur þessi ágerðist meir og meir, þar til hann var skorinn upp haustið 1923. Batnaði þá nokkuð um hríð, en síðan sótti í sama horf. Síðasta haust sitt var hann sárlasinn. Vann hann þá sem ákafast að bók sinni ''Hrynjandi íslenskrar tungu'', og undi sér engrar hvíldar.