„Íslensk matargerð“: Munur á milli breytinga

'''Íslensk matargerð''' er sú hefð sem einkennir hráefnisnotkun, aðferðir og venjur í matreiðslu á Íslandi. Íslensk matarhefð einkennist af fábreyttu hráefni, mikilli áherslu á dýraafurðir og fisk ásamt því bragði sem fylgir varðveisluaðferðum matvæla. Framreiðsla er yfirleitt fremur einföld. Innflutt hráefni og hefðir taka helst mið af samskiptum við Danmörku. Meðal helsta hráefnis íslenskrar matargerðar er [[Sauðfé|lambakjöt]], [[Mjólkurafurð|mjólkurafurðir]] og [[fiskur]]. Vegna einangrunar og skorts á fersku hráefni á veturna hefur sögulega verið þörf á að [[Geymsla matvæla|geyma matvæli]] með því að leggja þau í [[Mysa|mysu]] eða [[lögur]], [[Söltun|salta]], þurrka eða [[Reyking|reykja]]. Til vinsæls íslensks fæðis má telja [[skyr]], [[hangikjöt]], [[Kleina|kleinur]], [[laufabrauð]] og [[Bolla (matur)|bollur]]. [[Þorramatur]] samstendur af hlaðborði með kjöti, fiski, [[Rúgbrauð|rúgbrauði]], [[hákarl]]i og [[Brennivín|brennivíni]] og er helst borðaður á [[Þorrablót|Þorrablóti]].