„Íslensk matargerð“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Sverrirbo (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Sverrirbo (spjall | framlög)
Kafli um kjöt
Lína 16:
== Saga ==
Rætur íslenskrar matargerðar má rekja til [[Landnámsöld|landnámsaldar]], þegar norrænir menn komu með menningu sem byggðist á [[sjálfsþurftarbúskapur|sjálfsþurftarbúskapi]]. Við [[Kristnitakan á Íslandi|kristnitöku]] um fyrstu aldarmótin voru teknar upp þær hefðir að [[fasta]] og neyta [[hrossakjöt]]s. [[Litla ísöldin]] á 14. öld hafði töluverð áhrif á búskap enda tókst bændum ekki lengur að rækta [[bygg]]. Íslendingar þurftu því að flytja inn korn. Kólnunin hafði jafnframt áhrif á húsakynni: [[landnámsbær|landsnámsbæir]] véku fyrir [[torfbær|torfbæjum]] með aðskildum herbergjum og almennilegu eldhúsi.
 
== Kjötmeti ==
Kjöt og innmatur er mjög einkennandi fyrir íslenska matarhefð og þá einna helst kindakjöt líkt og landbúnaðarhættir bera með sér. Eftir siðaskipti var neysla hrossakjöts bönnuð og þótti át þess tilheyra heiðnum sið. Á 19. Öld er þó tekið að neyta hrossakjöts á ný og er bæði folalda- og hrossakjöt á boðstólum í dag.<ref>{{Vefheimild|url=https://www.visindavefur.is/svar.php?id=5381|titill=Af hverju var bannað að borða hrossakjöt hér áður fyrr?|höfundur=|útgefandi=Vísindavefurinn|mánuður=|ár=|mánuðurskoðað=|árskoðað=|safnár=}}</ref> Kjötneysla hefur breyst mikið með tilkomu kjúklinga- og svínaræktar en mest er neytt af kjúklingakjöti nú.<ref>{{Vefheimild|url=https://hagstofa.is/utgafur/frettasafn/landbunadur/kjotframleidsla-og-neysla-2015/|titill=Kjötframleiðsla og neysla 2015|höfundur=|útgefandi=Hagstofa Íslands|mánuður=|ár=|mánuðurskoðað=|árskoðað=|safnár=}}</ref>
 
== Heimildir ==