„Íslensk matargerð“: Munur á milli breytinga

'''Íslensk matargerð''' hefurer veriðsú mótuðhefð sem einkennir hráefnisnotkun, aðferðir og venjur í matreiðslu á Íslandi. Íslensk matarhefð einkennist af legufábreyttu landsinshráefni, mikilli áherslu á dýraafurðir og veðurfarifisk ásamt því bragði sem fylgir varðveisluaðferðum matvæla. Framreiðsla er yfirleitt fremur einföld. Innflutt hráefni og hefðir taka helst mið af samskiptum við Danmörku. Meðal lykilatriðahelsta hráefnis íslenskrar matargerðar eruer [[Sauðfé|lambakjöt]], [[Mjólkurafurð|mjólkurafurðir]] og [[fiskur]]. Vegna einangrunar og skorts á fersku hráefni á veturna hefur sögulega verið þörf á að [[Geymsla matvæla|geyma matvæli]] með því að leggja þau í [[Mysa|mysu]] eða [[lögur]], [[Söltun|salta]], þurrka eða [[Reyking|reykja]]. Til vinsæls íslensks fæðis má telja [[skyr]], [[hangikjöt]], [[Kleina|kleinur]], [[laufabrauð]] og [[Bolla (matur)|bollur]]. [[Þorramatur]] samstendur af hlaðborði með kjöti, fiski, [[Rúgbrauð|rúgbrauði]] og [[Brennivín|brennivíni]] og er helst borðaður á [[Þorrablót|Þorrablóti]].

Síðustu árin hefur enn meiri áhersla verið lögð á gæði og rekjanleika hráefnis. Nýíslensk matargerð sækir innblástur í [[Nýnorræn matargerð|nýnorrænni matargerð]], þar sem ferskleikatengingu við staðhætti og einfaldleikaárstíðir er gert hátt undir höfði. Helstu hráefnin eru [[sjávarfang]], [[Sjófugl|sjófuglar]] og egg þeirra, [[lax]] og [[urriði]], [[Krækilyng|krækiber]], [[bláber]], [[rabarbari]], [[Mosar|mosi]], [[Sveppir|villisveppir]], [[blóðberg]], [[skessujurt]], [[ætihvönn]] og [[þang]].