„Búnaðarfélag Íslands“: Munur á milli breytinga

Búnaðarfélag Íslands hafði með höndum að sjá um að halda árleg Búnaðarþing, en lög um þau voru sett árið 1899. Fyrsta Búnaðarþingið kom saman sama ár og lögin voru sett. Ekki má rugla saman Búnaðarfélagi Íslands, Búnaðarþingi og búnaðarsamböndum einstakra landshluta, en síðarnefndu samböndin voru félög sem flest voru stofnuð á fyrsta áratug 20. aldar. Þau voru í fyrstu ekki með aðild að Búnaðarfélagi Íslands, en höfðu sjálfstæða starfsemi í hinum ýmsu landshlutum. Þannig var [[Ræktunarfélag Norðurlands|Ræktunarfélag Norðurland]]<nowiki/>s stofnað árið 1903, og [[Búnaðarfélag Suðurlands]] 1908. Á þessum árum voru jafnframt stofnuð búnaðarsambandsfélög á Vestfjörðum og Austfjörðum. Um 1930 varð sú breyting að Ræktunarfélag Norðurlands, sem þó hélt áfram að starfa undir því nafni, var ekki lengur búnaðarsamband, en búnaðarsambönd voru stofnuð í öllum sýslum Norðurlands. Næsta stóra sporið í skipulagi Búnaðarfélags Íslands var tekið árið 1937, en það ár kusu búnaðarsamböndin sjálf í fyrsta sinn alla fultrúafulltrúa á Búnaðarþing með beinni kosningu. Búnaðarþing var haldið árlega frá og með 1950. Skipulag þessara félaga byggðist á kerfi þar sem minni félagseiningar áttu aðild að stærri einingum. Bændur landsins áttu aðild að svonefndum hreppabúnaðarfélögum. Hreppabúnaðarfélögin mynduðu 15 búnaðarsambönd, sem aftur áttu aðild að Búnaðarfélagi Íslands. Búnaðarfélag Íslands var sjálfstætt félag og kusu fulltrúar á Búnaðarþingi því stjórn.