„Lóuþræll“: Munur á milli breytinga

Hann verpir á [[Norðurslóðir|Norðurslóðum]] og norðlægum slóðum. Fuglar sem verpa í [[Norður-Evrópa|Norður-Evrópu]] og [[Asía|Asíu]] eru [[farfugl]]ar sem fljúga langa leið til vetrarstöðva í [[Afríka|Afríku]], [[Suðaustur-Asía|Suðaustur-Asíu]] og [[Miðausturlönd|MiðausturlandaMiðausturlöndum]]. Fuglar sem verpa í [[Alaska]] og [[Kanada]] ferðast stutta vegalengtvegalengd til [[Kyrrahaf]]s- og [[Atlantshaf]]sstranda [[Norður-Ameríka|Norður-Ameríku]] þrátt fyrir aðnema þeir sem verpa í Norður-[[Alaska|Alaska, þeir eru]] séu á veturna í [[Asía|Asíu]] á veturna.

Fullorðin fugl í varpbúningi er með áberandi svartan blett á kviðnum sem engin annar vaðfugl af svipaðri stærð hefur. Þeir eru skellóttir,hafa rauðbrúnar, hvítar og svartar skellur, ofan á höfði, niður á bringu, á baki og ofan á vængjum. Hvítir undir vængjum og á maga, utan ánuðurnefndanánuðurnefnds svartansvarts blettbletts á kviðnum um varptímann. Fæturnir og örlítið niðursveigður goggurinn eru svartir. Stundum má þó sjá einhvern litarmun í rauðbrúna litnum sem og lengd á gogg eftir undirtegundum á hinum ýmsu stöðum þar sem þeir lifa í heiminum. Kynin eru eins nema að kvenfuglarnir hafa lengri gogg en karlfuglarnir. Ungir fuglar eru brúnir með tvötvær vafflaga hvítar rákir á bakinu. Á vetrum eru þeir oftast litminni, að mestu gráir að ofan en hvítir að neðan.

Lóuþrælar mynda oftast stóra flokka á vetrarstöðvum sínum á [[leirur|leirum]] eða sandströndum og má sjá stóra hópa fljúga í samhæfðu flugi milli áningarstaða á leið sinni til vetrarstöðva. Lóuþrællinn notar það sem kalla má „saumavéla“ matvenjur, það er fer um leirur, sem eru hanns kjörlendi, og með randi um þær og stöðugu kroppi í leirinn (eins og saumavél) tínir hann upp smádýr af nokkurnvegin hvaða sort sem hann finnur, hverskonar [[lindýr]], [[skordýr]], [[skeldýr]], [[Ormar|orma]] og [[krabbadýr]].

Hreiður lóuþrælsins er bara grunn laut fóðruð með gróðri sem hann finnur yfirleitt stað innan um þéttan gróður í mýrlendi. Egginn eru oftast fjögur og liggja bæði kynin á þeim. Ungarnir eru fljótt tilbúnir til að yfirgefa hreiðrið þót þeir klekist út tiltölulega snemma og eru orðnir fleygir um þrem vikum seinna. Karlfuglinn sinnir oftast ungunum einn enda yfirgefa kvenfuglarnir hreiðrið strax og jafnvel varpstöðvarnar fljótlega eftir að eggin hafa klaksklakist út.