„Leópold 3. Belgíukonungur“: Munur á milli breytinga

Eftir að Þjóðverjar [[Orrustan um Frakkland|réðust inn í Frakkland]] var Leópold settur í stofufangelsi í [[Laeken-höll]]. Á meðan hann var fangi Þjóðverja ákvað hann að kvænast ástkonu sinni, [[Lilian Baels]]. Ákvörðun Leópolds um að kvænast í annað sinn undir þessum kringumstæðum styggði marga þegna hans, sem þótti hann vanvirða minningu Ástríðar með því að kvænast ótiginni konu sem var vænd um að vera höll undir Þjóðverja.<ref name=tíminn/> Til þess að sefa þjóðina bað Lilian þó um að vera ekki kölluð drottning Belgíu, heldur aðeins prinsessa af Réthy, og að börn þeirra Leópolds yrðu ekki talin með í erfðaröð til belgísku krúnunnar.

 

 

Engin sátt ríkti meðal Belga um heimkomu konungsins og Leópold var áfram mjög umdeildur. Afstaða Belga var eftir pólitískum línum, en var einnig mjög margbreytileg eftir landshlutum: Flestir belgískir [[Flæmingjaland|Flæmingjar]] studdu heimkomu Leópolds en flestir [[Vallónía|Vallónar]] voru á móti henni.<ref name=tíminn/> Belgískir sósíalistar undir forystu [[Paul-Henri Spaak]] voru harðir í andstöðu sinni gegn því að Leópold tæki aftur við völdum og því var óttast að það kynni að leiða til samfélagsóeirða eða jafnvel borgarastyrjaldar að hann gerðist þjóðhöfðingi landsins á ný.<ref>{{Vefheimild|titill=Deilan um Leopold|url=http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=4367336|útgefandi=''Fálkinn''|ár=1950|mánuður=25. ágúst|árskoðað=2019|mánuðurskoðað=4. mars|höfundur=J. Nyhamar}}</ref> Að lokum fór svo að Leópold ákvað að segja af sér þann 17. júlí 1951 og leyfa elsta syni sínum með Ástríði, [[Baldvin Belgíukonungur|Baldvin]], að taka við konungstigninni í Belgíu. Leópold fékk þó leyfi til að búa áfram í Belgíu og var náinn ráðgjafi sonar síns.<ref>''La Couronne et la rose, Baudouin et le monde socialiste 1950-1974'', Le Cri, Brussels, 2010, {{ISBN|978-2-87106-537-1}}.</ref>