„Flekakenningin“: Munur á milli breytinga

 

'''Flekakenningin''' eða '''landrekskenningin''' er [[kenning]] sem skýrir rek [[meginland]]anna. Fleka- og landrekskenningin hefur verið rakin til þýska vísindamannsins [[Alfred Wegener]] en einnig til [[John Tuzo Wilson]].

 

[[Jarðskorpa]]n í allnokkra jarðfleka og fljóta þeir ofan á [[möttull|möttlinum]] og eru á hreyfingu hver gagnvart öðrum. Á [[flekaskil]]um færast tveir flekar í sundur og við það þrýstist [[bergkvika]] upp á yfirborð jarðar (hvort sem er ofan- eða neðansjávar) og myndar nýtt land. Á [[flekamót]]um þrýstast hins vegar tveir flekar saman. Þegar annar flekinn fer undir hinn getur myndast [[djúpsjávarrenna]]. Í því tilfelli er a.m.k. annar flekinn úthafsfleki. Ef tveir meginlandsflekar mætast myndast svokölluð [[fellingafjöll]]. Ástæðan fyrir því að mismunandi jarðfræðileg fyrirbæri myndast er sú að úthafsflekar eru mun [[eðlismassi|eðlisþyngri]] en meginlandsflekar.