„Sinfónía“: Munur á milli breytinga

Sinfóníur voru upphaflega forleikir, bakgrunnstónlist eða millispil. Þær voru hlutar í stærri verkum, spilaðar af tiltölulega litlum [[hljómsveit]]um og einnig var orðið sjálft notað sem samheiti yfir alls kyns tónlist. Á [[18. öld]] varð formið smám saman fastmótaðra og loks varð fjögurra kafla [[sónata|sónötuform]] orðið partur af skilgreiningunni á sinfóníu. Við lok 18. aldar tóku hljómsveitirnar að [[sinfóníuhljómsveit|stækka]] og fleiri [[hljóðfæri]] að bætast við, þessi þróun hélt áfram allt til loka [[Síðrómantíska tímabilið|Síðrómantíska tímabilsins]], en þá náði hún hámarki í risavöxnum sinfóníum [[Gustav Mahler|Mahlers]] þar sem formið er teygt út yfir ystu mörk og flytjendurnir skiptu hundruðum. ,