„Þórisdalur“: Munur á milli breytinga

Í [[Grettis saga|Grettis sögu]] segir frá þegar [[Grettir]] gekk á Geitlandsjökul og stefni í landsuður eftir jöklinum þangað til hann fann langan og mjóan dal í jöklinum sem var luktur jöklum öllum megin svo að þeir skúttu fram yfir dalinn og hann sá þar fagrar hlíðar grasi vaxnar og smákjörr og þótti honum sem jarðhitar myndi valda að eigi lukust saman jöklarnir yfir dalnum.

Árið 1664 lögðu tveir prestar upp frá Húsafelli til að leita Þórisdals og hefur frásögn prestannaprestana varðveist. Þeir voru Björn Stefánsson á Snæfoksstöðum í Grímsnesi og Helgi Grímsson á Húsafelli. Prestarnir komust yfir jökulinn og sáu ofan í dalinn. Þeir sáu enga hveri, skóga, víði, lyng

og ekkert gras og engin merki um útilegumenn.

Árið [[1753]] reyndu [[Eggert Ólafsson]] og [[Bjarni Pálsson]] að komast í Þórisdal af Kaldadal, en sú för mistókst.

Árið [[1835]] komst [[Björn Gunnlaugsson]] í dalinn og voru sex menn í fylgd með honum. Þeir fóru á [[Hestur|hestum]] að dalnum, en urðu þar að skilja hestana eftir og fara gangandi í dalinn. Björn skrifaði lýsingu á ferðinni í [[Skírnir - Tímarit Hins íslenzka Bókmenntafélags|Skírni]] árið 1835. Árið [[1895]] reyndu tveir [[Þýskaland|þjóðverjarÞjóðverjar]] að komast í dalinn en tókst það ekki. Árið [[1909]] komst [[Austurríki|austurrískur]] yfirkennari, Wunder að nafni, í dalinn að sunnanverðu. Wunder ritaði lýsingu á dalnum og gerði uppdrátt. Hann fann vatn alllangt við jökulinn sem hann kallaði Nýjavatn. Wunder sagði Þórisdal 10 km langan og liggja í norðvesturs til suðausturs. Björn Ólafsson fór ásamt öðrum að leita Þórisdals árið 1918 og ritaði frásögn af þeirri ferð í Eimreiðina.