„Kútter Sigurfari“: Munur á milli breytinga

* 1920 Þann 19. janúar leggur kútterinn af stað til Færeyja og er skipstjóri Sigmund Mikkelsen og stýrimaður Ziska Jacobsen. Skipið fékk aftakaveður og hraktist um hafið milli Íslands og Færeyja í margar vikur. Stórbóman brotnaði og seglbúnaður skemmdist og vistir og eldaviður kláraðist. Skipið var að flytja kjöt, mjöl og rúsínur og þurftu skipsverjar að ganga í farminn til að bjarga sér frá sulti og nota bómuna og klæðningu úr lúkarnum til eldiviðar. Þann 4. febrúar taldi Sigmund skipstjóri að þeir myndu ekki hafa það af og sendi út flöskuskeyti sem síðar fannst í ágúst í fjöru í Skipsfjord á Vannoy í Noregi. Skipið var talið af og birtist frétt um það í Morgunblaðinu 17. febrúar. Tíu dögum síðar náði Sigurfari inn til Seyðisfjarðar. Þar í kaupstaðnum geysaði þar spænska veikin. Gert var við skipið og fimm Norðmenn bættust í hóp skipverja og eftir 12 daga var því siglt til Færeyja og tók sjóferðin til Klakksvíkur ekki nema 5 daga. Skipsverjar urðu vegna hættu á smiti vegna spænsku veikinnar að hírast í 10 daga í viðbót í einangrun í skipinu og voru þá 2 mánuðir frá því þeir lögðu úr höfn á staðÍslandi.