„Napóleon 2.“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 2:
'''Napoléon François Charles Joseph Bonaparte''' (20. mars 1811 – 22. júlí 1832) var sonur og arftaki [[Napóleon Bónaparte|Napóleons Bónaparte]] [[Frakkakeisari|Frakkakeisara]] og annarrar konu hans, [[Marie-Louise af Austurríki]]. Sem keisaralegur krónprins hlaut hann heiðurstitilinn konungur Rómar við fæðingu.
Þegar Napóleon keisari sagði af sér í fyrsta sinn vegna hrakfara sinna í [[Napóleonsstyrjaldirnar|Napóleonsstyrjöldunum]] árið 1814 fór hann fram á að sonur sinn yrði settur á keisarastól í sinn stað. Ekki var hlustað á þessa kröfu keisarans og bandamennirnir sigursælu settu þess í stað [[Loðvík 18.]] af gömlu [[Búrbónar|Bourbon-valdaættinni]] á konungsstól í Frakklandi. Napóleon var rekinn í útlegð til Elbu en sonur hans, konungur Rómar, varð eftir með móður sinni. Árið 1815, þegar Napóleon sneri aftur á keisarastól í hundrað daga, var sonur hans lýstur ríkiserfingi á ný uns Napóleon sagði aftur af sér eftir [[Orrustan við Waterloo|orrustuna við Waterloo]]. Á milli seinni afsagnar Napóleons og endurreisnar Loðvíks 18. á konungsstól ríkti hinn fjögurra ára sonur Napóleons að nafninu til yfir Frakklandi sem '''Napóleon II''' Frakkakeisari.<ref name=vísindavefur/> Franska þjóðþingið lýsti Napóleon II aldrei formlega keisara og hann réð því aldrei formlega yfir Frakklandi. Eftir að Napóleon var sendur í útlegð í annað sinn var sonur hans sendur til [[
Napóleon II eyddi því sem hann átti eftir ólifað í Austurríki. Það varð mjög kalt á milli Napóleons II og móður hans, Marie-Louise, þegar uppgötvaðist að Marie-Louise hafði gifst og eignast tvö börn með austurríska herforingjanum [[Adam Albert von Neipperg]] á meðan Napóleon eldri var enn á lífi. Napóleon II fyrirgaf móður sinni aldrei og lét þau orð falla að „Ef [[Joséphine de Beauharnais|Jósefína]] hefði verið móðir mín hefði faðir minn ekki verið jarðsettur á Sankti Helenu“.<ref name=lindqvist>Linqvist, Hermann, ''Napóleon'' (2011), Hið íslenska bókmenntafélag, bls. 604.</ref> Þar til hann lést úr [[Berklar|berklum]], þá 21 árs að aldri, var hann viðurkenndur meðal stuðningsmanna Bonaparte-ættarinnar sem réttmætur erfingi krúnunnar í Frakklandi.
Eftir dauða sinn fékk Napóleon II gælunafnið ''l'Aiglon'' eða „arnarunginn“. Viðurnefnið varð vinsælt vegna leikritsins ''L'Aiglon'' eftir [[Edmond Rostant]]. Þegar [[Napóleon III|Louis-Napóleon Bonaparte]] varð keisari árið 1852 tók hann sér titilinn Napóleon III til að viðurkenna stutta valdatíð frænda síns.<ref name=vísindavefur>{{Vísindavefurinn|6360|Bar einhver titilinn Napóleon II?}}</ref>
|