„James Callaghan“: Munur á milli breytinga

'''Leonard James Callaghan, Callaghan barón af Cardiff''' (27. mars 1912 – 26. mars 2005), oft kallaður '''Jim Callaghan''', var forsætisráðherra [[Bretland|Bretlands]] úr [[Verkamannaflokkurinn (Bretland)|Verkamannaflokknum]] frá 1976 til 1980. Callaghan er enn þann dag í dag eini breski stjórnmálamaðurinn sem hefur gegnt öllum fjórum „stóru“ stjórnmálaembættum ríkissins: Hann var fjármálaráðherra (1964–1967), innanríkisráðherra (1967–1970) og utanríkisráðherra (1974–1976) áður en hann varð forsætisráðherra. Sem forsætisráðherra vann hann nokkra sigra en hans er þó aðallega minnst fyrir „ólundarveturinn“„vetur rauna vorra“ (''Winter of Discontent'') 1978–79. Á mjög köldum vetri leiddu deilur hans við stéttarfélög til stórfelldra verkfalla sem öngruðu mjög alþýðuna og leiddu til þess að hann bað ósigur gegn [[Margaret Thatcher]] í næstu kosningum.

Þegar Verkamenn töpuðu í þingkosningunum árið 1970 varð Callaghan virkur í stjórnarandstöðu. Þegar Verkamenn komust í ríkisstjórn á ný árið 1974 gerðist hann utanríkisráðherra, samdi um nýja skilmála að inngöngu Bretlands í [[Evrópusambandið|evrópska efnahagsbandalagið]] og studdi áframhaldandi aðild að því í þjóðaratkvæðagreiðslu árið 1975. Þegar [[Harold Wilson]] forsætisráðherra sagði af sér árið 1976 sigraði Callaghan fimm aðra frambjóðendur og gerðist eftirmaður hans. Verkamenn höfðu þegar glatað naumum meirihluta sínum á neðri deild þingsins þegar hann varð forsætisráðherra og frekari ósigrar í kosningum neyddu Callaghan til þess að semja við smærri flokka eins og [[Frjálslyndi flokkurinn (Bretland)|Frjálslynda flokkinn]] um stjórnarsamstarf frá 1977 til 1978. Deilur við stóriðju og verkföll á „ólundarvetrinum“„vetri rauna vorra“ árið 1978 gerðu ríkisstjórn Callaghan óvinsæla og ósigur hans í þjóðaratkvæðagreiðslu um valddreifingu í Skotlandi árið 1979 leiddi til þess að vantrausti var lýst yfir á ríkisstjórn hans. Þetta leiddi til þess að Callaghan beið ósigur í þingkosningum árið 1979.