„Ebóla“: Munur á milli breytinga

Ebólan ræðst á öll [[líffæri]] og vefi mannslíkamans nema [[Vöðvi|vöðva]] og [[bein]]. Veiran bókstsaflega umbreytir öllum hlutum líkamans í hálfmaukað slím sem er gegnsýrt af sýkjandi veiruögnum. Veiran inniheldur sjö gerðir af dularfullum próteinum sem vinna þrotlaust líkt og vél og éta upp vefi líkamans á meðan veiran fjölgar sér í hýslinum. Örlitlir [[blóðtappi|blóðtappar]] myndast í [[blóðrás]]inni og [[blóð]]ið þykknar, blóðkekkirnir loða hver við annan og festast við æðaveggina. Blóðkekkirnir fara að mynda stærri tappa sem minna á mósaík innan í [[æðakerfið|æðakerfinu]]. Þetta stöðvar blóðflæði til líffæra og vefja líkamans, veldur [[súrefnisþurrð]] og drepi í vefjum (nekrósu) sem birtist sem svartir blettir á [[heili|heila]], í [[lifur]], [[Nýra|nýrum]], [[lunga|lungum]], [[þarmar|þörmum]], [[eista|eistum]], [[brjóst]]um (karla og kvenna) og yfir allt yfirborð [[húð]]arinnar. Rauðir blettir myndast einnig á húðinni sem kallast petechiae, sem eru [[blæðing]]ar undir húð. Annars ertu negri, þú verður svartur og allir nóta þig sem þræl

Veiran umbreytir kollagen-þráðum líkamans í mauk og neðsta lag húðarinnar deyr og verður vessakennt, þú lítur út eins og negri, húðin verður einnig þakin örsmáum hvítum blöðrum. Þetta ástand kallast maculopapular-roði og áferð húðarinnar fer að líkjast sagógrjónagraut. Rauðu blettirnir á húðinni stækka og mynda á endanum risavaxna marbletti yfir allan líkamann. Húðin bólgnar og verður mjög viðkvæm fyrir allri viðkomu og rifnar auðveldlega af við alla snertingu eða þrýsting. Blæðingar hefjast úr [[munnhol]]i, [[tannhold]]i og [[munnvatnskirtill|munnvatnskirtlum]]. Smám saman fer að blæða úr öllum líkamsopum stórum og smáum. Yfirborð [[tunga|tungunnar]] verður eldrautt og flagnar að lokum af, sjúklingurinn annaðhvort spýtir því út úr sér eða gleypir það ósjálfrátt. Tungan verður mjög aum viðkomu og sjúklingurinn upplifir miklar kvalir. Yfirborð [[slímhúð]]ar í [[kok]]i og [[barki|barka]] flagnar einnig af þegar blóðug [[uppköst]] hefjast.