„Íverufall“: Munur á milli breytinga

{{Föll}}'''Íverufall''' er(''inessivus'', úr [[Fall (málfræði)Latína|falllatínu]] sem [[fallorðwikt:en:insum#Latin|''īnsum'']] geta„ég staðiðer í, íég sumum tungumálum. Í enskutilheyri“) er það kallað „inessive“ sem kemur úr [[Latínafall (málfræði)|latínufall]] ''sem [[wikt:en:insum#Latin|īnsumfallorð]]'' „éggeta erstaðið í, égí tilheyri”sumum tungumálum. Þetta fall er eitt af staðarföllunum í [[Baskneska|basknesku]], [[Finnska|finnsku]], [[Eistneska|eistnesku]], og [[Ungverska|ungversku]].

== ÍverufallNotkun íeftir Ungverskutungumálum ==

Í [[ungverska|ungversku]] er íverufall sýnt með endingunni „''-ben“ben'' en getur þó skipt um sérhljóða enda sérhljóðasamræmi í orðum mjög algengt líkt og í skyldum málum.

Í [[eistneska|eistnesku]] er íverufall sýnt með endingunni „''-s“s''.

=== Íverufall í finnskuFinnska ===

Íverufall er eitt af sex staðarföllum í [[finnska|finnsku]]. Önnur staðarföll í finnsku eru [[úrferðarfall]], [[íferðarfall]], [[nærverufall]], [[sviptifall]], og [[tilgangsfall]]. Í finnsku er íverufall táknað með endingunni „''-ssa“ssa'' eða „''-ssä“.ssä'', eins og kemur fram í þessum dæmum: