„Ferdinand 1. Austurríkiskeisari“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
Lína 38:
Í dagbók sinni lýsti Ferdinand atburðarásinni svohljóðandi: „''Málinu lauk með því að nýi keisarinn kraup fyrir gamla keisaranum sínum og lávarði, það er að segja mér, og bað hann um blessun sína, sem ég veitti honum með því að leggja á hann báðar hendur og gera krossmark yfir honum ... síðan faðmaði ég og kyssti nýja húsbóndann okkar og við héldum síðan til herbergja okkar. Ég og ástkær kona mín hlustuðum á messuna ... en pökkuðum síðan saman eigum okkar.''“
 
Ferdinand var síðasti konungur Bæheims sem var krýndur sem slíkur. Hann hafði mikið dálæti á Bæheimi og varði þar því sem hann átti eftir ólifað í Prag-höll. Á [[Tékkneska|tékknesku]] var hann því kallaður „Ferdinand 5. hinn góði“ (''Ferdinand Dobrotivý''). Í Austurríki var hann kallaður „Ferdinann„Ferdinand hinn velviljaði“ (''„Ferdinand der Gütige“'') en einnig uppnefndur „Góðinard„Góðinand hinn liðni“ (''„Gütinand der Fertige“'').
 
Ferdinand er grafinn í gröf númer 62 í keisaragrafhýsinu í Vín.