„Spænska erfðastríðið“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
 
Lína 5:
Það hafði lengi verið ljóst að [[Karl 2. Spánarkonungur]] myndi ekki ríkja lengi og myndi ekki eignast afkomendur vegna veikinda hans. Það voru einkum hin austurríska grein [[Habsborgarar|Habsborgara]] og franska konungsættin, [[Búrbónar]], sem tókust á um ríkiserfðir á Spáni að Karli látnum. [[Loðvík erfðaprins (1661-1711)]] var sá sem átti mest tilkall til spænsku krúnunnar þar sem hann var eini lögmæti sonur [[Loðvík 14.|Loðvíks 14.]] og spænsku prinsessunnar [[María Teresa Spánarprinsessa|Maríu Teresu]] sem var eldri hálfsystir Karls. Auk þess var föðuramma hans [[Anna frá Austurríki]] systir [[Filippus 4. Spánarkonungur|Filippusar 4.]] föður Karls. Bæði María og Anna höfðu samt gefið eftir allt tilkall til ríkiserfða þegar þær giftust og auk þess var Loðvík ríkisarfi í Frakklandi sem hefði þýtt konungssamband milli heimsveldanna tveggja.
 
Hinn möguleikinn var [[Leópold 1. (HRR)|Leópold 1.]] keisari hins Heilaga rómverska ríkis af ætt Habsborgara. HannÞeir og karlKarl voru [[systkinabörn]] þar sem móðir hans var líka systir Filippusar 4. Að auki hafði Filippus í erfðaskrá sinni látið ríkiserfðirnar ganga til austurrísku Habsborgaranna. Þessi leið var líka vandkvæðum háð þar sem hún hefði endurreist hið gríðarmikla veldi Habsborgara sem síðast var undir einni stjórn á 16. öld á tímum [[Karl 5. keisari|Karls 5.]].
 
Þriðji möguleikinn var [[Jósef Ferdinand af Bæjaralandi]] sem var barnabarn Leópolds í kvenlegg þannig að hann tilheyrði ekki Habsborgurum heldur [[Wittelsbach]]-ættinni. Hann var því mun vænlegri kandídat þar sem valdataka hans fól í sér litla hættu á sameiningu við Frakkland eða keisaradæmið.