„Heiðni“: Munur á milli breytinga

Dauðir menn eru í heiðni ýmist taldir búa á meðal lifandi eða fara til [[Hel|Heljar]] eða í [[Valhöll (norræn goðafræði)|Valhöll]]. Ólíkar hugmyndir um þetta skýrist af því að í heiðni voru engin embætti sem samsvara biskupum eða páfa og hugmyndafræðinni því ekki miðstýrt. Menn litu einnig á það sem framhaldslíf að vera til í minningum eftirlifenda því að „orðstír deyr aldrei“ eins og segir í [[Hávamál|Hávamálum]]. Lík voru brennd eða grafin. Þar sem Íslendingasögur segja frá greftrun heiðinna er langoftast um að ræða að líkin séu lögð í haug. Á Íslandi hafa ekki fundist [[Kuml|brunakuml]] ólíkt því sem þekkist annars staðar áNorðurlöndum. Á Íslandi hafa fundist fimm [[Kuml|bátakuml]]. Vopn hafa fundist í gröfum karla en meira ber á skrautgripum í gröfum kvenna. Einnig voru ýmis áhöld fyrir daglegt líf í gröfunum. Tilgangurinn með mununum er að hjálpa hinum dauðu að lifa góðu lífi í öðrum heimi. ÍÁ Dalvík fannst grafreitur með fjórtán kumlum í einni þyrpingu. Auk þrettán manna voru grafnir sjö hestar og fjórir hundar í reitnum. Í [[Mývatnssveit]] var meðal annarra hluta teningur og margar töflur eða taflmenn úr hvaltönn eða rostungstönn. Töflur af þessari gerð voru notaðar í tafli sem kallað er [[hnefatafl]].