„Alexander 1. Rússakeisari“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 6:
Í Napóleonsstyrjöldunum breytti Alexander afstöðu Rússaveldis til [[Fyrra franska keisaraveldið|Frakklands]] fjórum sinnum á milli 1804 til 1812 og fór frá því að vera hlutlaus í garð [[Napóleon Bónaparte|Napóleons]] til þess að vera andstæðingur hans, bandamaður og loks andstæðingur á ný. Árið 1805 gekk Alexander til liðs við Breta í [[Þriðja bandalagsstríðið|þriðja bandalagsstríðinu]] en eftir herfilegan ósigur gegn Frökkum í [[Orrustan við Austerlitz|orrustunni við Austerlitz]] gerðist hann bandamaður Napóleons. Hann barðist í minniháttar stríði gegn Bretum frá 1807 til 1812. Lítil sátt var þó á milli Alexanders og Napóleons, sérstaklega þegar kom að Póllandi, og því lauk bandalagi þeirra árið 1810. Alexander vann sinn mesta sigur árið 1812 þegar [[Rússlandsherför Napóleons]] mistókst herfilega og leiddi brátt til fullnaðarósigurs Frakkakeisarans. Sem meðlimur í bandalaginu sem sigraði Napóleon öðlaðist Alexander ný landsvæði í Finnlandi og Póllandi. Hann stofnaði „heilaga bandalagið“ til að hafa hemil á þjóðernissinnuðum byltingarhreyfingum í Evrópu sem hann taldi ógna lögmætum kristnum einvöldum. Hann hjálpaði [[Klemens von Metternich]] Austurríkiskanslara að kveða niður allar þjóðernis- og frjálslyndishreyfingar.
Á seinni hluta valdatíðar sinnar varð Alexander æ
==Tilvísanir==
|