„Sléttbakur“: Munur á milli breytinga

Á 11. öld hófu [[Baskaland|Baskar]] veiðar á sléttbak og var það upphaf atvinnuveiða á hval. Það var aðallega lýsi sem var eftirsótt sem feitmeti og nýtt í smurningu, [[kerti]] og [[sápuasápa|sápu]]. Seinna voru skíðin líka notuð í [[krínólína|krínólínur]].<ref>Trausti Einarsson (1987).</ref> Eftir því sem hvölum fækkaði í nágrenninu færðu BaskarrBaskar sig á fjarlægari mið, meðal annars við Ísland á 16. og 17. öld (frá þeim tíma eru til þrjú basknesk-íslensk orðasöfn). Frá 17. og fram á 19. öld bættust Hollendingar, Danir, Frakkar og Bandaríkjamenn í hóp hvalveiðiþjóða. Við lok 19. aldar voru sárafáir sléttbakar eftir.

Stofninn hefur verið alfriðaður frá [[1935]] en lítil merki eru um að stofninn sé í vexti. Talið er að meginhlutiMeginhluti stofnsins sem heldur sig við Norður-Ameríku sévar um 300 til 450 dýr og að í austurhluta Atlantshafsins séu aðeins nokkrir tugir.<ref>Kraus o.fl. (2001).</ref>