„Snorra-Edda“: Munur á milli breytinga

'''Snorra-Edda''' er bók í fjórum hlutum, [[Prologus]], [[Gylfaginning]]u, [[Skáldskaparmál]] og [[Háttatal]], rituð af [[Snorri Sturluson|Snorra Sturlusyni]] á [[13. öld]]. Prologus fjallar um upphaf [[norræn goðafræði|norrænnar trúar]] og er hann einungis stuttur [[formáli]] að bókinni. Á eftir honum kemur Gylfaginning en þar ræðir hinn fáfróði [[Gylfi konungur]] við [[Óðinn|Óðin]] um norræna trúarsiði og heimsýn forn norrænna manna. Þessi kafli er á samtalsformi eins og oft tíðkaðist um kennslubækur að fornu. Því næst er komið að Skáldskaparmálum en þar spjallar Snorri um heiti í skáldskap. Síðasti kaflinn er Háttatal en það er 102 erinda kvæði til [[Skúli jarl Bárðarson|Skúla jarls]] og [[Hákon gamli|Hákons konungs]]. Hver vísa er undir sínum hætti.

Snorra-Edda er mikilvægasta heimild sem við höfum í dag um norræna goðafræði og fornan átrúnað. Hún var hins vegar upprunalega skrifuð sem kennslubók í [[Skáldskapur|skáldskap]] og þjónaði næstu aldirnar mikilvægu hlutverki á því sviði.