|
== Dæmi ==
Dæmi um beina ræðu:
* „Hvað ert þú að smíða?“ spurðu þeir.
Hér er setningin innan tilvitnanamerkjanna bein ræða. Í óbeinni ræðu er sama setning svona:
* Þeir spurðu ''hvað hann væri að smíða''.<ref>Dæmi fengin úr Höskuldi Þráinssyni, ''Handbók um málfræði'' (Reykjavík: Námsgagnastofnun 1995): 281.</ref>
Hér er „hvað hann væri að smíða“ óbein ræða. Í óbeinni ræðu getur persóna, tala, tíð og háttur breyst en að öðru leyti miðast óbeina ræðan við beinu ræðuna, t.d. hvað orðfæri snertir. Í frásögninni getur sögumaður þó skotið inn eigin hugleiðingum.
Þegar spurnarsetningu er snúið í óbeina ræðu eins og dæminu að ofan er talað um óbeina spurnarsetningu. Ef beina ræðan er ekki spurnarsetning breytist hún að jafnaði í skýringarsetningu.<ref>Björn Guðfinnsson, ''Íslenzk setningafræði'' 3. útg. (Reykjavík: Ísafold, 1990): §136, bls. 46.</ref>
== Tengt efni ==
| 