|
'''Bein ræða''' ([[latína]] ''[[wikt:en:oratio#Latin|ōrātiō]] [[wikt:en:rectus#Latin|rēcta]]'', [[þýska]] ''direkte Rede'') er það nefnt í skrifuðum [[Texti|texta]], þegar t.d. persóna í sögu tekur til máls og haft er orðrétt eftir henni, eða þegar vitnað er orðrétt í viðmælanda í viðtölum án útskýringa höfundar. Oft er bein ræða höfð innan [[gæsalappir|gæsalappa]] í texta, en það er þó ekki einhlítt. Andstæða beinnar ræðu er [[óbein ræða]].
[[Freysteinn Gunnarsson]] lýsir beinni ræðu í bók sinni: „Ágrip af setningafræði og greinarmerkjafræði“ og segir þar: „''Algengt er í ræðu og riti að taka upp það, sem annar hefur sagt, hugsað eða skrifað. Þau orð sem öðrum eru þannig lögð í munn, kallast bein ræða.''“ Og svo segir hann: „''Setja skal tilvitunarmerki á undan og eftir beinni ræðu og öðrum orðréttum tilvitnunum''.“
== Bein ræða í skáldsögum ==
Bein ræða er oft sögð lýsa persónum milliliðalaust, persónan talar eins og hún sé viðstödd, meðan óbein ræða getur verið blönduð hugmyndum höfundarins. [[Florian Coulmas]], hinn [[Þýskaland|þýski]] prófessor, segir í ritgerð sinni ''Reported speech: Some general issues'', að
| 