„Boxarauppreisnin“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m orðalag |
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 4:
Uppreisnin átti sér stað samhliða alvarlegu þurrkatímabili og óreiðu vegna sívaxandi erlendra áhrifa í Kína. Eftir að ofbeldi gegn útlendingum og kristnum Kínverjum færðist í aukana í Sjandong og Norður-Kína í júní árið 1900 komu Boxararnir, sem héldu að þeir væru ónæmir fyrir erlendum vopnum, af stað uppþoti í [[Peking]] með slagorðinu „Styðjið Tjingstjórnina og útrýmið útlendingunum“. Útlendingar og kristnir Kínverjar leituðu skjóls í sendiráðahverfi borgarinnar. Þegar fréttir bárust af því vesturveldin hygðust gera innrás til að binda enda á umsátrið um sendiráðahverfið lýsti [[Cixi keisaraekkja]] yfir stuðningi við Boxarana og gaf auk þess út keisaralega stríðsyfirlýsingu á hendur erlendum veldum. Erindrekar, erlendir borgarar, hermenn og annað kristið fólk var umsetið í sendiráðahverfinu af kínverska keisarahernum og boxurunum í 55 daga.
Mikill ágreiningur var milli kínverskra ráðamanna um hvort rétt væri að styðja Boxarana eða ná fram sáttum. Yfirmaður kínverska hersins, [[Ronglu hershöfðingi]], kvaðst seinna hafa reynt að halda hlífiskildi yfir umsetnu útlendingunum. Kína varð nú fyrir innrás átta þjóða bandalags [[Breska heimsveldið|Bretlands]], [[
Árið 1901 voru sett lög sem kváðu á um að embættismenn sem hefðu stutt boxarana skyldu aflífaðir, erlendir hermenn skyldu staðsettir í Peking og Kína skyldi greiða þjóðunum í bandalaginu himinháar skaðabætur næstu 39 árin. Keisaraekkjan lýsti í kjölfarið yfir stuðningi við ýmsar kerfis- og efnahagsumbætur til þess að reyna að bjarga Tjingveldinu. Allt kom þó fyrir ekki og Tjingveldið hrundi árið 1912.
| |||